Acımak

Dün gece Reşat Nuri’nin acımak’ını okudum. Bir solukta biterebileceğiniz 150 sayfalık kısa bir kitap... Osmanlıca kelimeler yoğun. Mamafih arkasına 7-8 sayfalık bir sözlükçe eklemişler. Farz-ı mahal “irtikap” sözcüğüne takıldınız. Önünüzde iki seçenek var. Ya cümlenin akışına göre anlamaya çalışırsınız yahut 15-20 saniyenizi ayırarak sözlükçeye bakarsınız. İrtikap ne mi demek? Kuzum sizde zırcahil çıktınız “rüşvet almak, hile yapmak” işte... İnkişaf, meccani, müfsit, matlup, nuhuste müseyyep... daha niceleri mevcut bu kitapta... Sakın ola bunlar gözünüzü korkutmasın. Mutlaka okuyun. Pişman olmazsınız.

Yüreğinize dokunan acıklı bir hikayenin anlatımındaki tümceler alıp götürücek sizi ... Saçma sapan işlerle uğraşacağınıza 2-3 saatinizi ayırın. Merak etmeyin birşey kaybetmezsiniz.. Hoş kaybedecek neyiniz var ki! Ne diyorum ben yahu... Haklısınız... Hiçbirinize karışmaya hakkım yok. Ne haliniz varsa görün. Yo çirkinleşmiyorum. Ne istiyorsanız onu yapın demek istedim. Elbette ne yapıp yapmayacağınızı bana soracak değilsiniz. Ne de olsa sizler en iyisini bilirsiniz. Kuş kadar aklımla ironi yapmaya çalıştığımı mı söylüyorsunuz. Lütfen inkar etmeyin. Duydum. Özür beklemiyorum hiçbirinizden. Lakin beni çirkinleşmekle suçlarken düştüğünüz durum düşündürücü değil mi! Naçizane bir tavsiyede bulunmak istedim. Ama sizler... Dedim ya özür beklemiyorum. Sakın gönlümü almaya çalışmayın. Bu kadar riyakarlığı kaldıramam. Suç bende. Ukalalık ettim. Şimdi de ters psikoloji yaparak vicdan azabı çektirmeye çalıştığımı mı söylüyorsunuz. Sahtekarlık yapıyorum yani. Kuzum sizler iflah olmazsınız. Dedim ya ne haliniz varsa görün. Niye mi kitaptan bahsetmiyorum? Yahu dalga mı geçiyorsunuz? Bu kadar laf işittikten sonra insanda iştah kalır mı? Hasılı merak eden okusun.