Absürd

İstek üzerine yazmıyorum. Ama napim çocuk zor durumda... Çocuk dediğim vakti zamanında evlenmiş olsa evladı “baba bak teşekkür aldım” deyip dikilirdi başına. O zaman görürdüm onu.... Suni problemlerle uğraşmak neymiş anlardı... Biri gelir "canım sıkkın; işyerindeki kızı görmeye dayanamıyom, sinir oluyorum boğasım geliyor" diye ağlar... Öbürü arar "moralim bozuk ben bi halt yedim ki sorma" diye zırlar. Güzin ablamıyım ulan ben... Tamam işsiz güçsüz bi adamım. Ama bizimde problemlerimiz var dimi...Ağlayıp zırlıyor muyuz böyle... Şaka şaka kızmayın hemen... Tamam yardımcı olacağım. Sevgili dostum öncelikle yapman gereken şu... mal mal okuma lan yok elbette öyle bişey... neyim ben. Nerden bilim ne yapman gerekiyor. Adam kağıt kalem almış üstünede “yapılacaklar listesi” yazmış. Oğlum idiot musun sen? Yuh yani...

Tamam ulan söylüyorum. Madem bu kadar zor durumdasın iyi dinle... Kızın teklifini kabul et. Taşının aynı eve... Beni de evlat edinin. (Ne zamandır bi yere kapak atmaya çalışıyorum zaten...)Cebime üç beş kuruş harçlık koyarsanız yemekte yaparım size. Gül gibi geçinir gideriz işte... Az masraflı çekirdek aile... İstediğiniz kadar şefkat gösterebilirsiniz. Dövmeye kalkarsanız karşılık veririm ama... Söylemedi demeyin sonra... Dayağı yiyince gazetelerin üçüncü sayfasına çıkarasınız bak. Ya da ucuz kadın programlarında derdinizi anlatırsınız.... “efendim yimedük yidirdük giymedük giydirdük. Evlat dedük bağrimiza bastik şu suratimin haline bi bakın. eşüm diseniz kötürüm oldü” (Bu kadar dayaktan sonra şivede bi kayma olmuş tabi... Nasıl sinirlendiysem kimbilir... zamanı bükmüş bile olabilirim) Tam o sırada bağlanırım telefonla “Yalan efendim Ne eşi kaç yıldır dost hayatı yaşıyor bunlar.” Bi anda uğultu yükselir stüdyodan... Bi de orda dayak yersiniz...

Ben doğu yolculuğuna çıkmışım taaa memleketin öbür ucuna gelmişim bi de dayak yiyeceğim ha! yok öyle yağma... Bakacaksınız ulan... Yedirtmem size o parayı... Evlat edinirken kolaydı dimi... Ne vicdansız mahluklarmışsınız... İçip içip eve geldiniz. Dövmeye kalktınız... Dayağı yiyincede sarıldınız mağdur edebiyatına...

Ne olacak dimi... Atın sokağa ... Tinerci mi olur köprü altlarında mı yatar hiç düşünen yok... Çocuk oyuncağı değil bu işler efendi... Hele bi bakmayın mahkemeye veririm sürüm sürüm süründürürüm.

Ulan millet doğu yolculuğuna çıkıyor “hesse” oluyor... Biz karın tokluğuna çalışıp şiddete maruz kalıyoruz. Gelişir mi lan bu ülke.. Yok efendim bizden niye “Bi Kafka, bi camus, bi sartre” çıkmıyormuş... izin mi veriyorsunuz oğlum. Ah bi fırsat verseniz 5 kafkayı cebimden çıkarırım ben... Camus da kimmiş? Sartre benim yazdıklarımı okusa eline kağıt kalem almaz bi daha... (Sartre öleli 30 yıl mı oldu! Neyse efendim anladınız ne demek istediğimi) Ama yok dimi bi ecnebi hayranlığı almış başını gidiyor... Efendiler bu işe yıllarımı vermişim ben... En çok bana soracaksınız en çok banaaaaaa...

Not: İyiymiş lan bu... Öyle noktalamaymış anlatım bozukluğuymuş cartmış curtmuş hiç bi derdin yok... salla gitsin...Eeee dostum "ne kadar ekmek o kadar köfte" bu paraya ancak bu kadar olur... Sahi ne kadar vermiştin “0 TL” mi Allah belanı vermesin. Çok bile lan bu sana...